Wat ik werkelijk fluisterde

Hij luisterde
Maar hoorde niet de woorden
Die ik werkelijk fluisterde

Over papier zwevend
Een pen gejaagd
En enigszins bevend

De glimlach op zijn gezicht
Liet zien dat hij niet doorzag
Mijn geheimschrift

Zijn lach zou verdwijnen
Terwijl een traan, langzaam kruipend
Zijn gezicht zou omlijnen

Niet wetend of ik dit wel wil
Deze liefde
Het is nog zo pril

Wetend dat ik van hem hield
Als vrienden
Mijn hart vernield

Hij hoorde hoe ik gilde
Omdat ik een vriend
Maar hij liefde wilde

Te laat beseffend hoe het ging
Omdat ik toen al
Aan spijt ten onder ging

© Copyright Sindy