Gevoel van onrecht

Als mensen niet luisteren,
mensen niet kijken,
niets willen horen,
zich opsluiten in het eigen gelijk.

Als mensen oordelen,
zomaar, zonder te weten
hun mening al klaar hebben
omdat je voor hen niet deugt.

Dan snijdt de pijn diep in je hart
je voelt de druk op je schouders,
je torst de last van het verdriet,
de adem stokt in je longen.

Je waadt door schimmige moerassen
ziet de spoken in je dromen,
je weet dat de giftige zwammen
hun werk hebben gedaan.

Je zoekt de lange weg
naar het licht, naar de waarheid
naar het land waar de liefde weer bloeit
waar mensen elkaar weer zien staan.

zie ook: www.josevanrosmalen.nl

© Copyright José van Rosmalen

Ingezonden door

José van Rosmalen

Geplaatst op

13-01-2014

Over dit gedicht

gedicht over uitsluiting en discriminatie

Tags

Discriminatie Onrecht Verdriet