Die lieve lach

Ik ken een lief en sterk meisje.
Getekend door haar verleden.
Vele dingen zijn haar overkomen.
Altijd gevochten, nu moe gestreden.
Ze zag alleen nog pijn en verdriet.
Maar ik zal altijd blijven vechten.
Om haar weer te laten stralen.
Dat ze eindelijk weer kan genieten.
En het leven haar toe zal lachen.
Maar als ze het soms even niet ziet.
Dan zal ik er voor haar zijn, altijd.
Om die lieve lach weer terug te halen.

© Copyright TimL

Ingezonden door

TimL

Geplaatst op

12-12-2013

Over dit gedicht

Dit gedicht is opgedragen aan een van me beste vriendinnen, Eva. Omdat ik vond dat ze dat verdiende.

Tags

Eva Lach Opvrolijken Vriendschap