volle maan & oneindige sterren.

alsjeblieft, kijk hem diep in zijn ogen.

de oppervlakte is versierd met
rechte lijnen die overlopen in elkaars schaamte.
al zijn het niet de littekens die hem die schaamte bezorgd.
het zit veel dieper dan een krasje op een,
ooit geweest, vale oppervlakte.
een lach verteld de wereld dat alles oké is:
'ik leef nog, ik leef nog.'
hoe lang nog tot hij het opgeeft en
die glimlach laat vallen?
goh, die kuiltjes in een halve maan tekenen
zo scherp af op de zachte huid.
de kloven worden dieper, de handen
grijpen steeds vaker mis en schieten steeds vaker uit.
eerst verschenen er sterren in zijn ogen wanneer
de windt met zijn manen speelde,
wanneer hij wakker werd door de liederen
van musjes vlak bij huis of
wanneer hij een nieuwe vriend ontmoette
dat doet hem niks meer,
hij denkt niet meer aan de kleine dingen die hem
vroeger, gelukkig maakte.
alleen de halve maan is niet geloofwaardig genoeg.
bij een halve maan horen sterren,
de donkere lucht is niet meer compleet.

ziet niemand dit?
zijn wij zo blind dat we niet een kunnen zien
dat de lucht, geen lucht meer is?

jij kan zijn kloven vullen,
jij kan sterren tekenen en uitgummen
wanneer jij wilt.
jij kan van die halve maan
een volle maan maken
door alleen..
een paar
treffende
woorden.

© Copyright merel12