Straf...

Ze zit daar in een hoekje met een mes,
het gaat niet goed stuurt ze in een sms.
Ze snijdt steeds vaker en steeds meer,
alles doet haar de laatste tijd steeds vaker zeer.
Haar tranen vallen op de grond,
langs haar arm vloeit wat bloed want in haar arm zit een grote wond.
Zij ziet het als een straf,
want over haar gevoelens praten vindt zij laf.
Vanbinnen gaat zij kapot,
zij die steeds vaker al haar gevoelens oppropt.
Hulp vragen doet ze niet,
ze worstelt liever zelf met al haar verdriet.
Ze wil een ander niet tot last zijn,
dus zet ze een glimlach op maar die glimlach die is schijn.
Kon zij maar terug in de tijd,
dan had ze haar leven verbeterd en had ze niet zo'n spijt.
Maar wat zij ook zegt of hoe zij het ook uitlegt ,er is niemand die haar begrijpt.

© Copyright Verwijderde gebruiker