Hemelvrouw
Zie, hier wordt mijn vrouw verzwolgen
haar pijn zo sterk verhuld
meer door de hoop haar Heer te volgen
dan door wat nu haar aderen vult
Verdoezeld zijn wel haar gedachten
maar niets dat haar ziel versterven kan
wazig roept zij naar mij, smachtend,
'Neem mij mee, mijn hemelman'
Nee, neem niet
mijn tweede vrouw
al, Heer
Met de eerste was ik zelf verstorven
en haar kinderen restten mij
wie kon redden mij van zorgen?
niemand, en toen was daar zij
U hebt haar aan mij gegeven
en hoe onchristelijk het ook mag zijn
zij nu, Heer, is heel mijn leven
zie haar nu, zij lijdt zo'n pijn
zie ons nu, wij lijden pijn
Neem nou maar
mijn hemelvrouw
mijn Heer
U, mijn Heer, hebt haar gegeven
en nu neemt U weer
nu wordt mijn hemelvrouw
Uw hemelvrouw, mijn Heer
Neem mij bij U
zij is bij U
dan zie ik haar weer
Neem mij naar
onze hemelvrouw
mijn Heer
© Copyright Meryfel
Ingezonden door
Meryfel
Geplaatst op
26-11-2013
Over dit gedicht
Dit gedicht heb ik vanuit het perspectief van mijn opa geschreven toen mijn oma overleed aan kanker. In haar laatste dagen was zij onder verdoving van morfine wazig en zag mijn opa aan voor een "hemelman" die haar kwam halen.