ik verschuil met woorden

ze blijven komen
mensen die me zien
me doorhebben

ik trek ze aan
voel een band
en leg een stukje bloot

ik geef hen
wat simpele woorden
maar zij lezen meer

ze lezen wat verstopt zit
tussen de regels
voelen de ondertoon

ik verschuil met woorden
maar juist dat
is wat zij zien

ze hebben me door
ik gaf te veel
en stoot hen dan weer af

ze willen bij me komen
kwetsen of breken me
tot ik me overgeef

aan hun liefde
en empathie
maar dat doe ik nooit

© Copyright Zomaar iemand

Ingezonden door

Zomaar iemand

Geplaatst op

21-11-2013

Over dit gedicht

Het is zo dom, maar ik blijf het doen.

Tags

Breken Empathie Woorden