Auto ongeluk

24 december 2010

Een dag die ik nooit vergeet,
Dat er 'n vrouw tege onze auto reed.
Gekrijs en gejank, het gillen van sirene's,
Ja, het was helaas menes.
Gelukkig leven we nog allemaal,
Al moeten we soms door n daal.
Van tranen & verdriet,
Bijna niemand die dat ziet.
Al bijna 3 jaar gezeik over geld,
Je weet niet meer goed wat er nog teld.
Je lichamelijke pijn,
Dat is echt niet fijn.
Je vader die zo weinig kan,
Daar word je gek van.
Je ouders moeten zijn lijden,
Niet 1, maar beiden.
Zoveel onbegrip, zoveel mensen die je niet snappen,
Zo erg, dat je soms met je leven wilt kappen.
Zo hard dat je voor alles vechten moet,
Dat is voor je whiplash echt niet goed.
Hoelang moet het nog zo door gaan?
want je moet zo sterk in je schoenen staan.
Blij met hun die ons liefde geven,
Dat maakt je positiever, al is het maar voor even.
We blijven keer op keer doorgaan,
Geholpen door vrienden die ons bijstaan!

© Copyright Anoniempje

Ingezonden door

Anoniempje

Geplaatst op

07-11-2013

Over dit gedicht

geschreven over m'n eigen ervaringen

Tags

Ongeluk Whiplash