het verleden knuffelde

‘k zag je liggen
stapte op je af
en sloot je in m’n armen
teder, ongelovig

het was alsof ik
het verleden knuffelde
nostalgisch
verwrongen herinnering

liefkozend
streelde ik je
glimlachte innig
je keek me aan

ik voelde je liefde
in de gesloten houding
zonder memoreren
blaam trof de verkeerde

er was geen houden aan
mijn liefhebben
doch niet gezien
ons geheime momentje

het verdriet prevelde
bij ons afscheid
een woordeloos gebed
voor repetitie van smart

© Copyright Zomaar iemand