Ik heb mijn masker opgezet

Elke keer opnieuw voel ik in gedachten de warmte van je lichaam dichterbij komen
Je raakt me aan. Zacht maar ruw. Ik wil je van me afduwen, maar ik durf niet.
Waarom heb je mijn lichaam genomen?
Ik haat mezelf, dat ik niets durf. Je doet me zo'n verdriet.

Ik heb een muur om me heen gebouwd
Ik zit er in vol angst, pijn en eenzaamheid
Dat ik jou ooit heb vertrouwt
Ik zit gevangen achter die zelfgebouwde muur voor altijd

Soms zit er een klein gaatje in die muur om me heen
Omdat ik diep in mij dan hoop dat iemand dat gaatje ziet en me helpt
Maar zelfs achter die muur zet ik soms dat masker op van steen
Om mij zelf daar achter te verbergen zodat niemand mij helpt

Ik het donker kan ik huilen, kan ik schreeuwen van de pijn
Kan ik heel zachtjes snikken van de eenzaamheid in mij
Oo help me alsjeblieft toch, want dat vind ik fijn
Want dan word ik misschien weer blij

Ik heb pijn, 'k wil dat iemand naar me luistert
Ik wil zoveel zeggen, maar ik weet niet hoe
Ik kan niet praten, alles lijkt verduisterd
Zodat ik me stil hou en maar alsof doe.

© Copyright roosj