Het stukje glas in je hand
Je wilt het niet, maar doet het iedere keer
het bloed stroomt langs je armen en je been
je hebt pijn, wil dat iemand naar je luistert
maar je kan niet praten, zelfs niet als je fluistert
Het stukje glas, neem je iedere avond
soms links, soms rechts in je hand
welke kant zal je nu gebruiken
om je lichaam te verminken
het maakt je zwak en je voelt je steeds meer een plant
Toch …
je doet het al zolang
het stukje glas in je hand
is geworden, je allerbeste vriend
omdat je steeds denkt
dat je dit leven niet verdiend
Diepe krassen op je huid
je armen, je benen en je buik
je hele lichaam verminkt
maar niemand die het weet …
dat je steeds verder onder de aarde zinkt …
© Copyright Gedichtenlady
Ingezonden door
Gedichtenlady
Geplaatst op
15-09-2013
Over dit gedicht
de gevoelens van een automutilant verwoord