nooit alleen
alleen liep ik rond
daar ik nergens begrip vond
mokkend in mezelf gekeerd
voelde ik me ondergewaardeerd
innerlijk riep iemand "VERANDER"
het probleem ligt niet bij die ander
dat stemmetje had ik wel gehoord
maar steeds in de kiem gesmoord
veilig had ik het opgesloten
samen met alle angsten verstoten
het werd een bang kind
onbemind
afgestoten
opgesloten
aanraken durfde ik het niet
het had al zoveel verdriet
na een lange weg van kwelling
heb ik in een opwelling
het slot verbroken
het heeft haar vrijheid geroken
lief kind in mij
je bent eindelijk vrij
samen bewandelen we alle wegen
in de zon, maar ook in de regen
© Copyright Marill
Ingezonden door
Marill
Geplaatst op
13-09-2013
Over dit gedicht
ontmoeting