abortus met spijt

Ja het woord spijt speelt in mijn leven een grote rol,
als ik er over nadenk en het opschrijf, heb ik dit schrift zo vol.
Spijt heb ik eens heel erg gehad en die spijt heb ik nu nog,
ons kindje door de gootsteen laten spoelen, vreselijk toch.
Ik wou dat ik dat spijtgevoel eens kon kwijtraken,
maar elke dag moet ik diezelfde pijn weer doormaken.
Heel veel mensen denken er heel gemakkelijk over, eigenlijk normaal,
maar als je het zelf mee maakt word het ineens een ander verhaal.
Ik zou hem zo gelukkig willen maken, na alles wat ik hem heb aangedaan,
ik zou mijn leven vanaf nu best met ons kleintje verder willen gaan.
Natuurlijk is dat onmogelijk, maar dat lijkt me zo fijn!
hoe kom ik hier in vredesnaam vanaf, van deze pijn.
Iedere keer zie ik de hele behandeling weer voor me niet leuk meer,
dan springen de tranen weer in mijn ogen, telkens weer.
Toen ik nog jonger was praatte ik altijd over kinderen krijgen, dat hoorde er bij,
en wat heb ik gedaan? vermoord...en dat gevoel maakt me echt niet blij.

Die spijt is het ergste gevoel wat ik tot nu toe in mijn leven heb gehad!

2 februari 1993
Dinsdag avond om 22:00 in bed geschreven

© Copyright dichtenmoedertje

Ingezonden door

dichtenmoedertje

Geplaatst op

10-09-2013

Over dit gedicht

In 1991 heb ik een abortus laten doen, dit gedicht heb ik geschreven in 1993, inmiddels heb ik 3 geweldige kinderen maar zal dit nooit vergeten, helaas was er niemand voor mij die mij toen kon helpen..

Tags

Abortus Kind Spijt Verdriet