De Leegte

Je hart verscheurd, de hoop verbeurd.
De kansen weg, alleen maar pech.
Geen geluk, t scheelt me allemaal geen ruk.
Je voelt je leeg, als te lang gerezen deeg.
Alleen een buitenkant met lucht, ben ik dan zo geducht?
Wat maakt het nog uit? Wie interresseert zich dat een fluit?
Bijna janken bij de gedachte aan toen, wat ben ik toch een slappe oen.
Een schil van stoerdoenerij, anderen denken dat je zo bent zo blij.
Niemand weet hoe je werk’lijk bent, niemand van hier tot Gent.
Zij zei nee en dat was t eind, daarom heb k ook nooit om hulp geseind.
Anderen willen je graag helpen, maar kunnen t bloedend hart niet stelpen.
De inspiratie van de kunst is liefde, of het de kunstenaar nu wel of niet geriefde.
Maar nu lijkt alle inspiratie weg, verdwenen en dat is pech.
Je hart gestolen, er mee laten bowlen.
Veel hoop krijgen, heel hoog laten stijgen.
Alles is me afgenomen, ik kan er niet van bijkomen.
Soms lijkt t geluk zo dichtbij, en lijk ik daarom blij.
Maar t is allemaal schone schijn, k kan niet meer blij zijn.
Daarvoor heb ik te veel pijn, doe ik niet meer mee met de echte gein.
Sommige geven bij het mooiste cadeau, dat ik er even niet aan denk enzo.
Maar de pijn komt altijd terug, net als een vervelende mug.
Dit gedicht lijkt nu heel lang, maar ik ben dan ook bang.
Bang dat ik nergens echt thuishoor, dat ik niemad echt bekoor.
Ik voel me zo eenzaam en alleen, net een leven maar daarvan heb k er geen.
Mijn hart is er uitgerukt, en dat is aardig gelukt.

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

30-08-2013

Over dit gedicht

gewoon mn gevoel

Tags

Liefdesverdriet Pijn