Doorgaan

Doorgaan

Mijn genen, mijn leven, het maakt me zo moe.
Steeds weer te bedenken: waar nu weer naartoe?
Op zoek naar een doel, ja, en dát dag na dag.
Steeds doorgaan, stééds doorgaan, tot'k wegwezen mag.

Mijn leven is goed nu, en 'k ben ook niet ziek.
Mag echt niet zo klagen, waarom die paniek?
Hoe verder te gaan, dan? 'k Wil rust in mijn hoofd!
Maar doorgaan, maar doorgaan, "'t komt goed", wordt beloofd.

Eén dagje geluk soms, en weg is het weer.
Hoe lang moet ik wachten, op volgende keer?
Het leven, de liefde, 'k trap dáár niet meer in!
Toch doorgaan, tóch doorgaan, 't heeft zo weinig zin.

Dus dit is echt leven, ik zag het verkeerd!
Slechts ups, en geen downs hier? Mijn lesje geleerd.
Maar karma, herkansing, dáár g'loof ik wel in
Moet doorgaan, moét doorgaan, zo dat ik tóch win.

'n Troost om te weten, dat nare gevoel,
Mijn volgende leven, dus dát is mijn doel!
Nu slikken en vechten, want dáár wil 'k naartoe!
Dus doorgaan, dus doorgaan, al ben ik zo moe.

© Copyright Carla

Ingezonden door

Carla

Geplaatst op

28-07-2013

Over dit gedicht

soms lijkt het bestaan zo zinloos, maar er is altijd een doel!

Tags

Depressie Zinvanhetleven