Ezel

de schilder liep daar met zijn bruine ezel
langs de lange, plattelandse vaart
tot hij eindelijk bij een brug kwam en riep
“die oude balken zijn mij veel waard!”

de schilder, eenmaal op de brug gezeten
schilderde het reeds verdorde hout
maar toen de ezel krakend balkte, zei hij
“ik wil dit niet missen; voor geen goud!”

de schilder mijmerde terwijl de zon scheen
ondergaand, maar toch nog met veel kracht
“wat is dit een schilderachtig tafereel”
“het lijkt wel of alles mij toelacht!”

de schilder, als een hele domme ezel
ging toen tussen twee balen hooi staan
niet wetend wat hij nu zou moeten kiezen
“blijven schilderen of toch weggaan?”

de schilder werkte door, maar constateerde
dat hij niet verder kon zonder licht
slapen op de balken was een brug te ver
“wat was eigenlijk het weerbericht?”

de schilder liep daar met zijn bruine ezel
langs de lange, plattelandse vaart
toen hij thuis kwam, zei hij tegen zijn makker
“morgen weer naar die brug, uiteraard!”

© Copyright Henri85