het enige wat je wilde..

Ik heb het geprobeerd om het op te geven en te vergeten.
Het was me bijna gelukt maar nu zit het weer aan me te vreten.
Ik heb geleerd om na te denken naarmate ik ouder werd,
Maar ook door jou ben ik extra alert.

Door jou weet ik wat het is om iemand te verliezen,
Om tussen opgeven en vechten te moeten kiezen.
Wat een fout maken is,
En met wantrouwen zit.
Wat depressie is
En het vertrouwende gevoel mist.
Hoe het is om verder te moeten gaan met steken in het hart.
Hoe belangrijk vergiffenis is en elke dag en nacht daarop wacht.
Hoe belangrijk het is om een hoofdstuk af te sluiten als met een vervolg in een boek,
Met mijn handen in het haar zitten verloren in een hoek.

Dan denk ik aan wat ik anders had moeten doen om dit alles te voorkomen,
En wanneer ik ga slapen dan maak ik het mee in mijn dromen.
Mijn droom laat mij zien hoe ik al het negatieve weg moest laten dwalen,
Waardoor ik geen gevoel hoefde te krijgen dat ik moest balen.
En hoe ik je moest behandelen met respect,
En de brief schreef waarin ik geen woorden hoefde te gebruiken die goed zijn gebekt.
Dat ik naar je moest luisteren in plaats van aan me eigen te denken,
En je een oplossing zocht voor mij en je daar je tijd voor was aan het schenken.
En ik zie hoe dat de droom zich laat afsluiten met voorbeelden van hoe het had kunnen gaan en mij dan langzaamaan wekt.

De droom laat mij zien dat ik van mijn fouten hoor te leren,
En dat ik bepaalde keuzes van personen moet waarderen.
Waarom jij die keuze had genomen,
En ik niet had hoeven te denken dat je me wilde dwarsbomen.
Dat de blikken die je me gaf blikken van teleurstellingen waren,
En dat je boosheid in je had die dagen.
Je baalde omdat je me juist aan het helpen was,
Maar ik het als een bedreiging zag.
Alles ging ineens zo rap want je gaf zoveel gas.
Het ging allemaal zo snel dat ik niet kon verwerken van wat er allemaal ging gebeuren,
En ik alsmaar dacht nu gaan me ouders nog meer zeuren.
Dat ik jou in vertrouwen had genomen gaan ze nooit goedkeuren.
En echt begrijp me niet verkeerd want je had het beste met me voor,
Maar op dat moment had ik dat niet door.
Ik voelde me alsof ik in me eentje tegen de hele wereld moest vechten,
Ik voelde me alsof ontsnappen de enige keuze was en me aan niemand meer kon hechten.
Ik voelde me alsof iedereen tegen me was die dagen
En me ouders mij maar liever niet meer zagen.
In mijn ogen was ik voor hun een mislukkeling,
En me leven beter kon zien als een zijde draadje die aan een touw hing.
Zo voelde ik me, ik had geen persoon die meer opving.
En wat jij alleen wilde doen was 1 ding.

Helpen.

© Copyright Shari-Sayan