de kleine zwerfjongen

Daar stond hij dan
De kleine zwerfjongen
Met blote voetjes op hard steen
Sloeg hij zijn ogen neer
Schraapte zijn laatste kracht bijeen
En zuchtte diep
“ik kan niet meer”

Een zakmes in zijn rechterhand
Zijn ogen hol en leeg
De mensen draalden hem voorbij
Hij keek ze aan, en zweeg

Met een scherpe blik
Keek hij het noodlot in de ogen
“bidden?” murmelde hij, “ik?”
“ik heb god toch al nooit gemogen.”

© Copyright jella janse