Ik ga kapot

Ik ga kapot, maar laat mij maar gaan.
Zo ben ik nou eenmaal en is het altijd gegaan

Simpelweg gelukkig zijn, waarom lukt mij dat niet
Mijn dromen en idealen liggen aldoor in het verschiet

Morgen, later, ooit lukt het me vast
Dan leef ik MIJN leven en laat ik vallen die last

Die last, die ik zelf heb gecreëerd
Die last, die al mijn energie heeft verteerd

Dromen over later, het voelen van gemis
Hunkeren naar “daar”, een wereld die niet is

Ik ga kapot maar dat zal niemand weten
en wie ik werkelijk ben kan ik beter maar vergeten

Ik gooi hem weg die last, maar niet zonder enige kik,
Want die last, die eeuwige last dat ben...

IK

© Copyright Pluk van de etteflat