Ik wou dat je nog heel even was gebleven

De zandloper gaaf al aan
dat je gauw uit ons leven kon gaan

Ik probeerde het te rekken
maar je moest ineens vertrekken

Als ik het had uitgesteld
had ik je gekweld

Je geest was nog zo sterk
je wilde telkens weer aan het werk

Je taak om voor ons te zorgen
wij voelden ons erg geborgen

Je was een heerlijke hond
dat is wat iedereen vond

Vaarwel lieve vriend
je hebt je rust nu wel verdiend

R.I.P. Sheanna 11-06-2013





© Copyright Britta Nijhuis

Ingezonden door

Britta Nijhuis

Geplaatst op

21-06-2013

Over dit gedicht

na lang proberen, eindelijk mijn eigen afscheidsgedicht

Tags

Dood Eenzaam Verdriet Verlies Ziekte