Vader en zoon

Ik was naar een ver land gegaan,
ver bij mijn Vader vandaan,
nu begon mijn echte leven,
hier heb ik alles voor opgegeven.
Geen Pa die zegt wat je moet,
ik weet zelf wel heel goed,
niet meer aan Zijn hand gaan,
ik kon het leven alleen wel aan.

Er kwam een dag in mijn leven,
dat ik de keuze heb gemaakt,
om mijn leven over te geven,
wat ik voelde mij geradbraakt.
Verlangde om naar huis te gaan,
bij het ouderlijk huis aangekomen,
zag ik mijn Vader met open armen staan,
daarvan had ik niet durven dromen.

Nu zij we weer een Vader en zoon,
ben zo blij dat ik bij Hem woon,
ik zocht het in een ver land,
maar dat was allemaal nep.
Ben dankbaar met wat ik nu heb,
mijn Vader pakte mij bij de hand,
ik ben en blijf Zijn kind,
die bij Hem rust en vrede vindt.

Lukas 15:11- 32

© Copyright Janneke Troost