Trein naar rust.
Een plan met vele wegen,
elk ieder een eigen eind,
de waarheid pijnlijk verzwegen,
de toekomst grof verkleind.
Wachtend op de lichten,
sla ik mijn ogen neer,
komend, om de pijn te dichten,
naar de rust die ik begeer.
Ik neem de trein van eigen dromen,
naar het land van eeuwig rust,
mijn leven wakend meegenomen,
terwijl de dood mijn lippen kust.
© Copyright Eléane
Ingezonden door
Eléane
Geplaatst op
29-05-2013
Over dit gedicht
Gedicht geschreven voor een Nederlands-les, 3Gymnasium