Trein naar rust.

Een plan met vele wegen,
elk ieder een eigen eind,
de waarheid pijnlijk verzwegen,
de toekomst grof verkleind.

Wachtend op de lichten,
sla ik mijn ogen neer,
komend, om de pijn te dichten,
naar de rust die ik begeer.

Ik neem de trein van eigen dromen,
naar het land van eeuwig rust,
mijn leven wakend meegenomen,
terwijl de dood mijn lippen kust.

© Copyright Eléane

Ingezonden door

Eléane

Geplaatst op

29-05-2013

Over dit gedicht

Gedicht geschreven voor een Nederlands-les, 3Gymnasium

Tags

Dood Rust Trein Uitweg Verlangen Zelfmoord