zee van woorden
mensen schreuwen woorden naar je
die jij en die persoon zelf nooit zal begrijpen
een woord dat je hoord vallen als een steen in je hart
en die steen wil ook niet verdwijnen
bij elke steen in je hart krimp je in een
tot je niet meer op kan van de pijn
ze hebben gewonnen je bent verloren
zecht een stem in je hoofd
maar iets zecht toch heel diep van binnen
jij hebt niet verloren maar zij zijn verloren
© Copyright anouk (schuilnaam)
Ingezonden door
anouk (schuilnaam)
Geplaatst op
22-05-2013
Over dit gedicht
ik hoop dat dit gedicht jullie mee neemt in mijn verhaal