Zoveel pijn

De wortels grijpen me vast,
Maar ik hak ze steeds weer door.
Steeds meer en steeds strakker,
Tot ik ze telkens weer doorboor.

De wortels laten me vallen,
Zo hard met zoveel pijn.
Ze showen me die lange hallen,
De hallen die zo mooi zijn.

De wortels doen me pijn,
ze omklemmen mijn hart.
Het zal zo maar moeten zijn,
Want van pijn word je hard.