De dag dat ik zelfmoord zou plegen

Gisteren was de onvermijdelijke maar moeilijke dag
De dag dat ik zou sterven met een lach
En alles zou opgeven
Door te stoppen met leven
Een lach op mijn gezicht
Omdat ik eindelijk was gezwicht
Voor mijn innerlijke pijn en verdriet
Maar die pijn zag een ander vaak niet
Ik was er al een jaar mee bezig, had alles voorbereid
En ik had het opgegeven, die oneerlijke strijd
Als ik geen belofte had gemaakt
Was mijn leven nu gestaakt
Het is nu ontzettend zwaar
Maar toch ben ik jullie dankbaar
Want uiteindelijk wil niemand echt dood
Je wilt gewoon weg uit de nood
Weg van je pijn
En gewoon weer vrolijk kunnen zijn
Ik zal stevig in mijn schoenen moeten staan
Maar met jullie als vrienden kan ik dat vast wel aan!

© Copyright Tamara Van de Vijver