Dolgedraaid
Dolgedraaid
Eens blonk ik
en kon ik niet gemist worden
Ik droeg een kruis op mijn kop
en hield mijn spiraalvormig lijf
stijf
Zwaar belast
onafgebroken
torste ik de lamp
die zorgde voor licht
Zo deed ik mijn plicht
Maar mijn fundament
eens stevig en schijn
onverwoestbaar
verliet mij
Ik wrong
me in bochten zo zeer
maar vond geen houvast
meer
- Boendy -
© Copyright Boendy
Ingezonden door
Boendy
Geplaatst op
12-05-2013
Over dit gedicht
De personificatie van een kruiskopschroef