De oude man
De oude man, hij staat daar zo alleen
Hij is al wat jaartjes ouder en slecht ter been
Nors en boos kijkt hij naar de wereld om zich heen
Hij staat er op het plein en hij is weer alleen
Elke dag verschijnt de man
Hij is voor niets of niemand bang
Elke dag dezelfde dingen te doen
Hij denkt terug aan die tijd van toen
Hoe het vroeger was
Hij klinkt het glas
Staart naar de lege kamer en weet
Dat hij deze dag nooit meer vergeet
De volgende dag zag ik die man weer staan
Ik zag hem zijn gang weer gaan
Hij keek bedroefd en had deze keer een droevige blik
De man denkt: het boek is dicht
De dag daarop zag ik de man niet meer lopen
Ik zat nog wel te hopen
Maar het mocht niet zo zijn
Na één dag miste ik al dat chagrijn
© Copyright Sander Dammann
Ingezonden door
Sander Dammann
Geplaatst op
16-04-2013
Over dit gedicht
Een gedicht over de laatste dagen van een oude man