Angst

In de nacht, als iedereen ligt te slapen,
Ben ik moed bij elkaar aan het rapen.
Moed, om mijn ogen dicht te slaan,
Niet wetend of ik de volgende ochtend nog op zal staan.

Niet dat er mij iets mankeert,
Alleen de angst in mijn hoofd regeert.

Angst, om jou te moeten verlaten,
Je aan je lot over te moeten laten.
Niet wetend, of je het zonder mij wel redden zal,
Of iemand je wel vinden zal.
Of je niet naast me gaat zitten huilen.
Op zoek naar mijn warmte , om bij te schuilen.
Mijn warmte, die er dan niet meer is.
De angst, van het gemis.

In gedachten hoor ik je schreeuwen,
Mama Mama, ik wil met je spelen!
Mama, word wakker, ik wil met je praten.
Mama, je zou me toch nooit alleen laten?
Mama, waarom voel je toch zo koud?
Mama, ik was toch helemaal niet stout?

En met die gedachtes, doe ik elke nacht mijn ogen dicht.
Dankbaar....als de volgende ochtend mij weer gegeven is.

© Copyright cherry

Ingezonden door

cherry

Geplaatst op

10-04-2013

Over dit gedicht

Dit gedicht geeft de angst weer van een allenstaande moeder, bang haar kind alleen achter te laten

Tags

Angst Kind Mama Nacht Overlijden