Elia 2

Elia lag daar in de woestijn,
hij voelde zich daar erg klein,
zag het nut van het leven niet meer in,
en dacht wat heeft mijn leven voor zin.

Heere laat mij maar dood gaan,
ik kan het niet meer aan,
zo wil ik niet meer leven,
ik heb het nu opgegeven.

Zo zijn er nu ook mensen,
die hetzelfde wensen,
het leven kan zwaar zijn,
met veel verdriet en pijn,

Maar we mogen weten,
dat Jezus ons nooit zal vergeten,
je mag altijd tot Hem gaan,
Hij laat geen bidder staan.

© Copyright Janneke Troost

Ingezonden door

Janneke Troost

Geplaatst op

08-04-2013

Over dit gedicht

gemaakt n.a.v. een preek over 1 Koningen 19:1-8

Tags

Bidden Depri Dood Elia God Woestijn