Bezonken beelden

Je verschrompelt de kleinste cel in me
en je vervloeit de leegte in me tot
dode adem.
Je bezit spijkers op je lange tong
die me steken wanneer je me
kapot scheldt.
Jouw bleke handen zijn prikkeldraad
die mijn huid scheuren en mijn bloed
spat op jouw blote ogen.
Jouw zwaar hoofd is net een hamer
die mijn hart breekt tot grind.

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

13-03-2013

Over dit gedicht

Beter één kogel door je hand dan tien door je rug

Tags

Moeilijkheden