Bezonken beelden
Je verschrompelt de kleinste cel in me
en je vervloeit de leegte in me tot
dode adem.
Je bezit spijkers op je lange tong
die me steken wanneer je me
kapot scheldt.
Jouw bleke handen zijn prikkeldraad
die mijn huid scheuren en mijn bloed
spat op jouw blote ogen.
Jouw zwaar hoofd is net een hamer
die mijn hart breekt tot grind.
© Copyright Verwijderde gebruiker
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
13-03-2013
Over dit gedicht
Beter één kogel door je hand dan tien door je rug