Bedankt Ma

Zittend in je stoel, dromend van vergeten momenten .
Levensfasen naadloos aan elkaar geknoopt.
Het ene moment ben je 18, het andere moeder van 6 kinderen .

Je linkerhand gebogen in je schoot, gerimpeld ,gebruikt .
Je hoofd schuin weggezakt, leunend tegen mijn schouder.
De tijd is hard voor je geweest en zal nog veel harder worden .
Het begrip van dingen zo goed als verloren.
Je wéét dat ik er bén.
Soms ben ik je zoon , je man en steeds vaker gewoon een aardige vreemde .

Je hebt altijd keihard voor ons gewerkt, ons het allerbeste gegeven : Jezelf.
Natuurlijk heb je fouten gemaakt.
Nu ik zelf vader ben ken ik meer grijstinten dan zwart en wit.
Ik heb de gelaagdheid ervan ervaren en doorleefd .

Ik wil je bedanken voor je liefde, je zorg en je aandacht.
Jij en pa hebben me gemaakt tot wie ik nu bén.
Ik ben er trots op dat ik mag zeggen dat ik jullie zoon ben.

Voor over gebogen zit je, je hoofd te zwaar om te dragen.
De dag gaat ongemerkt aan je voorbij.

Bedankt Ma .

© Copyright Theo van Hemert

Ingezonden door

Theo van Hemert

Geplaatst op

09-03-2013

Over dit gedicht

Mijn moeder heeft Alzheimer en Parkinson. Het proces dat zij doormaakt raakt mij diep.

Tags

Dromend Grijstinten Levensfasen Trots