Zo word ik gelijk aan mij
liefste mama en papa,
oma
familie
vrienden en vriendinnen
leerkrachten
mezelf
ik mag niet denken zoals ik was
ik mag niet schrijven wie ik was
ze mogen niet weten wie ik was
ze mogen niet weten wie ik ben
'zij' is weg, 'ik' ben vrij
ik wou haar weg en nu ....
langzaam word ik gelijk aan mij
het was een oorlog
ik won,
ik wil winnen,
ik moet vechten
ik vecht, omdat het moet
hoewel ik nooit vertel
wat ze met me doet
ik vecht, het moet van mezelf
ik wil niet, mama, papa
ik wil niet alleen zijn
zien jullie me niet
jullie kleine meisje ...
... pijn ...
ik sta alleen,
ik wou alleen zijn,
alleen genoeg,
wees bij me ...
Leven
geen tijd,
geen zin,
geen toekomst
Maar zo mag ik niet meer denken
© Copyright Verwijderde gebruiker
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
07-03-2013
Over dit gedicht
Langzaam gaat het beter :)