Ik ben... ik ben gewoon mezelf!...
Ik ben breekbaar
als een glas onder iemand gebukt
maar Ãk draag een duidelijk gebaar
als dat van een doodskop op giftig product
zó teder als de handen van een kleuter
maar net zo schuldig als een dief
die alles altijd weer mispeutert
niemand heeft hem lief
als onze zoldermuren die mijn gezaag aanhoren
probeer ik te luisteren
dan voel ik mezelf niet meer verloren
als ik me aan mensen hun verhalen kan kluisteren
ik ben gevoelig –altijd geweest-
als een kind dat zijn gelijk wil halen
maar ook de twijfel die voor alles vreest
altijd bang voor alles te falen
achter mijn ogen zit een groots verhaal
en toch ben ik net als een rondzwemmende vis
die even breekbaar als zijn glazen bokaal
niet meer probeert, maar gewoon zichzelf is
- maar is dat dan mis?
M♥
© Copyright WeWillSee
Ingezonden door
WeWillSee
Geplaatst op
24-02-2013
Over dit gedicht
Neem me zoals ik ben...