niemand.

ik deed altijd me best,
ik verschoof mezelf opzij voor de rest.
ik hielp altijd als het kon,
ik liet iedereen weer stralen als de zon.
ik heb mijn best gedaan,
ik ben uit eindelijk keihard afgegaan.
nu heb ik zelf hulp nodig,
maar voor die 'vrienden' is het onnodig.
als ik terug kon in de tijd,
voog ik alles weg als krijt.

spijt is verstand wat telaat komt,
dat heb ik nu zeker wel geleerd,
ookal heb ik jaren lang van niet beweerd.

© Copyright MisteryGirl

Ingezonden door

MisteryGirl

Geplaatst op

24-02-2013

Over dit gedicht

het gaat over iemand die iedereen geholpen heeft en nu zelf hulp nodig heeft maar niemand helpt haar.

Tags

Pijnenspijt Verdriet Woedde Wraak