Bevriende idioot
Ooit vloog jij zo hoog
bezag jij werelden en wonderen
bomen groeiend tot de hemel
en je viel niet, je viel nooit
over mijn woorden moest je denken
de vraag was als een ontwerp
voor de droomtuin van de toekomst
en je at niets, je had niets gegeten
op de bodem was de grond te nat
er groeide geen wildernis
op het beton van de stad
je pakte de atlas en zocht een land
met je vinger wees je een eiland aan
nadat al jouw gedachten verdwenen
wees je naar de zee,
de zee van het verdwijnen.
© Copyright mobar
Ingezonden door
mobar
Geplaatst op
16-02-2013
Over dit gedicht
De idioot en de zee