Naamloze liefde
Het is moeilijk te zijn van iemand
die je het licht doet vergeten hoe het straalt...
Het breekt het hart tot gruis
te zijn van iemand
die je de ogen van liefde doet vergeten hoe het ziet...
Het steekt in je keel te zijn van iemand
die het gevoel van zachte strelingen doet vergeten
hoe het voelt...
Het verknoeit elke ader te zijn van iemand
die je het snel geklop van het hart doet vergeten
hoe het stresst...
Het is verdrietig te zijn van iemand
die je op duizend en één nacht doet vergeten
hoe het houdt...
© Copyright Verwijderde gebruiker
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
04-02-2013
Over dit gedicht
Waarom noemen wij dit liefde? Het kon maar beter naamloos zijn...