Mama ,waarom zag je het niet?

Ik was nog maar vier
Papa kende een leuk spelletje
Hij deed mij best veel pijn
Ik snapten het niet, ik was nog maar zo klein

Het is een geheim zei hij telkens
Iets wat van jou en mij is
Ik geloofden hem
Mens, wat heb ik mij vergist

Wat hij deed was niet normaal
Maar omdat ik te lang zweeg
Was het alsof ik toestemde
Voelde ik mij heel leeg

Tot ik een kind kreeg van die man
Kon hij doen wat die wilden
Ik snap niet dat mama dat niet zag
Dat ze de man beloonde met een lach

Ik ga dit kind houden
Al zeggen veel doe het weg
Ik ben toch al een hoer
Dus donder op met je geouwehoer

Dit kind is van mij
Nooit uit liefde geboren
Maar nooit zal iemand haar pijn doen
Niemand zal haar leven verstoren

Nu ik zelf moeder ben
En koester het lieve iele leven
Snap ik niet, dat mijn moeder het niet zag
Voor mijn kind ga ik naar perfectheid streven

© Copyright Britta Nijhuis