Alleen op de wereld

Een gelukkig meisje van 12.
Mooi bruin haar,
Mooi dun lijf.
Alles leek perfect.

Een gelukkig meisje van 12.
Was niet zo gelukkig als ze leek.
Één dag was ze stil,
Een dag was ze bleek.

Ze keek me aan,
Met zo’n blik,
Ze zei tegen mij:
Achter mijn glimlach,
Zit een traan van verdriet.

Achter mijn glimlach,
Zit een tweede leven dat niemand ziet.
Ze glimlachte.
Heel hard en breed.
Ze glimlachte, terwijl ze leed.

Toen, rolde er een traan over haar wang,
Schreeuwde dat ze het niet meer kan.
Paniek, verderf, oorverdovend geluid.
Nog één glimlach, kreeg ik naar me toegegooid.
En toen was het uit.

Een harde knal,
Een pats, een boem.
Een gelukkig meisje,
Tot aan toen.

Ze kon er niet meer tegen,
Ze was nooit verlegen,
Ze was nooit verdrietig,
Dachten wij.

Maar gelukkige meisjes,
Zijn nooit blij.
Een masker van blijdschap,
Een hart vol verdriet.
Maar niemand, nee, niemand die dat ziet.

© Copyright mariska