mijn wond

wonden helen, maar littekens blijven.
makkelijk weer open te halen, makkelijk weer terug te veranderen naar een wond.
een wond, die pijn blijft doen.
maar mijn wond ziet niemand, ik verstop hem achter een glimlach.
zoals je een echte wond achter een pleister stopt.
maar deze wond is nooit meer weg te krijgen, hij is alleen maar te verbergen. altijd blijf je hem zien.
en altijd blijf ik hem voelen.
steeds als ik ergens van hou, gebeurt er iets.
en steeds als mijn wond weer bijna heel is word hij weer opengehaald.
en dan moet ik weer opnieuw beginnen met herstellen.
gewoon omdat mensen wat zeggen, ze hoeven het niet eens te menen.
maar het verscheurd mijn hart weer.
zoiets doms, bang voor mijn eigen fouten, en bang voor het oordeel van een ander.

© Copyright marte