Ode aan het Clausplein

Statig,
in oud en verweerd bruin
rijs je boven het vlakke landschap uit.

Blik in alle kleuren
zoeft over je heen.
Zachtjes straalt de ochtendzon op je neer.

Ik neem één vam de twee
hoogste bruine banen,
van oost naar zuid,
richting opa en oma,
richting Den Haag-Zuid.

Een verdwaalde ree,
door niemand opgemerkt,
schiet de struiken door,
zich niets aantrekkend
van het geraas van de ochtendspits.

Je ligt er al jaren,
zonder dat iemand ooit een ode
aan jouw majestueuze verschijning geschreven heeft.

Bij deze, aan jou.
Een ode aan het Prins Clausplein.

© Copyright Ard-Jan