Eindelijk bevrijdt

Ik ben vandaag niet naar school gegaan,
Iedereen kijkt de leraar aan,
De leraar verteld, geschrokken blijven ze staan,
Sommige huilen, maar daar heb ik niks meer aan.

Vandaag ben ik niet naar school gegaan,
Ik kijk vanaf boven,
Naar mijn klasgenoten,
De meeste huilen en zijn boos, boos op hen, hen die mijn leven hebben geruïneerd,
Maar zij, zij deden het ook verkeerd!
Niemand heeft mij ooit begrepen, niemand heeft mij ooit gezien, Snappen ze nu hoe ik me voelde, snappen ze het nu misschien?


Vandaag ben ik niet naar school gegaan.
Ik wil dat ze begrijpen wat ze me aan hebben gedaan,
Die rot tijd dat ik alsmaar alleen moest staan,
Het werd me te moeilijk , ik kon het niet meer,
Mijn leven, míjn leven, deed zo'n zeer,
Iedere pauze weer scholden ze me uit,
Of ze schopte me, tegen me kuit.
Het deed zo'n zeer, het deed zo veel pijn.
Ik schreeuwde het uit, kon ik niet iemand anders zijn?
Maar niemand die me helpen kwam.

Vandaag ben ik niet naar school gegaan,
Gister avond heb ik me bevrijdt uit dit leven,
Gisteren, rond klokslag zeven,
Heb ik er een einde aan gemaakt,
Eindelijk is dat rotleven gestaakt.


Vandaag ben ik niet naar school gegaan,
En dat zal ik ook nooit meer hoeven

© Copyright Mandy

Ingezonden door

Mandy

Geplaatst op

03-01-2013

Over dit gedicht

Dit gedicht gaat over hoe mensen zich voelen

Tags

Pesten