Pesten

Pesten.
Een wereld.
Dat hoort niet bij elkaar.
Sommige mensen die iets van 80 zijn.
Ze denken daar aan. Elk jaar.
Sommige mensen zijn zo gepest en getreitert.
Dood.
Leven verloren. En dan.
Heeft de pester zelf.
Ook een shock. Waarom had die dan. Niet wat eerder bedacht?Dat diegene nu nooit meer lacht.
De wereld met z`n allen.
Op tegen pesten? Hoe zouden we het kunnen stoppen?
Hoe konden? Nee hoe kunnen.
Plagen is voor de grap.
Pesten doet pijn.
Blauwe plekken op je huid. Gaan vanzelf wel weg.
Maar vanbinnen. Daar zitten ze. Voor altijd.

© Copyright CharellMarieke

Ingezonden door

CharellMarieke

Geplaatst op

02-01-2013

Over dit gedicht

Dit is een zielig gedicht over pesten.

Tags

Pesten