McDonalds

werk.

ik werk bij de mac,
en dat is echt te gek!

Lieve collega's,
aardige klanten.

ik ga er altijd met een lach heen,
dan straal ik van top tot teen.

maar soms dan zit ik met een rot humeur,
maar dan zegt mijn manager: "kijk niet zo treur."

Meestal mag ik dan eventjes achter wat drinken,
en voel ik me weer goed.

Dan doe ik de hele dag beleefd,
en ga ik door met volle moed !

SOms zijn er wel klanten die me lastig vallen,
maar daar zeg ik dan niks van.

Tot 1 van mijn collega's er achter komt,
en mij beschermt wat mij beschermen kan.

Ze beschermen ons allemaal eigenlijk,
we zijn net een familie.


als ik dit baantje kwijt raak,
stort mijn wereld in.

dan denk ik even aan vroeger,
aan ons mooie gezin..

dat twee jaar geleden uit elkaar barstte
en ik nooit meer lachte.

"maar daar moet je niet aandenken, jij blijft
voor zolang het nog kan."

zei mijn manager,
en ik was al wat minder bang.

In het begin was ik erg stil, verlegen en onzeker.
Maar nu ben ik de gene die het meest praat en voel
ik me echt een stuk beter!

Ik kan met een paar collega's goed praten,
ook over mijn verleden.

Wat me dwars zit,
of als alles me even tegen zit.

We gaan dan eventjes gezellig met z'n tweeën
achter roken,

en sluit me eventjes af voor alle ogen.
Ze zijn ontzettend lief voor me, en het voelt als
een nieuwe familie.

Ze betrekken mijn vriendje er bij,
en daarvan word ik heel blij.

Ze accepteren wie ik ben, en wat ik doe.
Ze snappen me, wanneer ik me kut voel.

Elk jaar zijn er twee werk feesten en gaan we met
zn allen los,

en dit jaar voor het eerst, mag Remco mee.
Hij past op me en drinkt ook mee.

Maar ik voel me vrij, opgewekt en happy,
dat is wat iedereen merkt,

ja het is een gezellige boel daar,
elke keer als ik er werk weer.

<3

© Copyright Miranda

Ingezonden door

Miranda

Geplaatst op

27-12-2012

Over dit gedicht

ik werk er al vier jaar.

Tags

Blij Familie Werk