je was pas 56 jaar oud

Ik blijf altijd zielsveel van je houden en je blijft mijn vader voor altijd,
Je was pas 56 jaar en we zijn je nu al kwijt.
Waarom waarom moest jij nu al gaan,
Nooi zal ik een antwoord krijgen maar ik ben trots dat ik tot de laatste minuut aan je bed heb mogen staan.
Door de pijn wilde jij niet langer meer leven,
Ik hoop lieve papa dat ik jou mijn liefde heb gegeven.
Kon ik nog maar meer voor je doen kon ik je maar meer liefde geven,
Veel te vroeg ben je weggenomen uit ons leven.
Waarom waarom toch jij je werkte altijd,
Ondanks alles wat je voor ons en voor iedereen hebt gedaan zijn we jou nu al kwijt.
Maar het leven is hard en nu doet het pijn,
Omdat ik weet dat ik nooit meer bij jou kan zijn.
En ondanks alle pijn die jij had hebben we jou nooit horen klagen,
Ook al ging het veel te snel de laatste dagen.
Lieve papa waar jij nu ook bent ik zal je nooit vergeten,
Dat jij mijn vader blijft dat mag iedereen weten.
Ik ben zo blij dat ik die 32 jaar jou heb gekend,
Het ga je goed waar jij nu ook bent.
Ik hou van jou voor altijd,
En ook al wilde ik je nog niet kwijt.
Het is goed zo je had ook zoveel pijn,
Dankjewel lieve papa dat ik jou dochter mocht zijn.

© Copyright ramona79

Ingezonden door

ramona79

Geplaatst op

15-12-2012

Over dit gedicht

pas 56 jaar.

Tags

56jaar Hoop Houden Liefde Verdriet Waarom