hartje van goud

Mijn vader was een man met een hartje van goud,
Al 35 jaar was hij met mijn moeder getrouwd.
Nu is mijn vader er niet meer en dat doet pijn,
Ik had nog zo graag langer bij mijn vader willen zijn.
Altijd was ik hard en deed ik groot,
Nu niet meer nu is mijn vader dood.
Nu voel ik me klein en heb ik zoveel verdriet,
Ik schaam me niet als iemand mij zo ziet.
Maar we moeten verder met ons leven,
Ook al had ik nog zo zoveel liefde willen geven.
Het leven is hard en dat doet pijn,
Het liefste had ik gewild dat mijn vader nog hier mocht zijn.
Maar het is te laat mijn vader is er niet meer,
En daarom doet mijn kleine hartje zeer.
Mijn vader was belangrijk voor mij voor mijn moeder en voor mijn broertje en zusje,
En nu mist mijn moeder nog elke dag haar kusje.
Wat ik ook voor mijn moeder zou willen doen,
Het laatste wat ze kreeg was een afscheidszoen.
Het afscheid nemen dat deed pijn,
Pas toen kwam het besef om nooit meer bij mijn vader te kunnen zijn.
Nu ben ik blij hij heeft nu geen pijn,
En ooit komt er een dag dat we weer allemaal samen zijn.
Want deze verdriet en pijn is met geen pen te beschrijven,
Maar voor altijd zal mijn vader in mijn kleine hartje blijven.

© Copyright ramona79

Ingezonden door

ramona79

Geplaatst op

15-12-2012

Over dit gedicht

mijn papa die ik nu moet missen

Tags

Getrouwd Hartjevangoud Liefde Opa Pijn Verdriet