Verkleurde vriendschap

De vriendschap verkleurde zich
van wit naar roze...
Het was toen niets
enkel wat leegte
het was zinloos.
We kleurden het samen in
met eenzelfde potlood
nee niet met stift
dat is te gevaarlijk.
Het was een roze wereld
met roze olifantjes
en vliegende koeien in de lucht.
Soms verkregen we weer witte vlekken
zaten en kwamen we weer samen
en kleurden de lege vlekken weer in.
Met je linkerhand pakte
jij een zwarte potlood
en langzaam verknoeide
jij alles.
Steeds langzamer stiller
in het geheim
heeft je kwade linkerhand
het verpest.
Ik had geen zin meer...
Gomde alles weg.

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

13-12-2012

Over dit gedicht

Ieder mens moet beschikken over een groot kerkhof om er de fouten van zijn vrienden in te begraven

Tags

Kleur Vriendschap