Rijk maar eenzaam

Langzaam loopt ze langs de etalages....op en top een dame in heel haar doen en laten.
Ze bekijkt de uitgestalde spullen door een waas van tranen hopend dat niemand ze ziet.
Ze veegt snel met haar hand langs haar ogen...en loopt verder door de volle straten.
Ze wil niet naar haar kille huis...daar is ze alleen...maar waar ze naar toe wil weet ze niet.

Ze loopt een winkel binnen waar de verkoopsters haar kennen als een vrouw die niet op de prijzen let.
Bijna buigend komt er eentje op haar af...vraagt of zij haar van dienst kan zijn.
De vrouw kijkt rond, dan wankelt ze ..iemand pakt haar vast en ze voelt dat ze in een stoel word gezet.
"Gaat het"hoort ze een stem zeggen en verward knikt ze dat het gaat en nee...ze heeft geen pijn.

De verkoopster kijkt de vrouw aan en er is niet meer te merken van haar onderdanigheid van zo even.
Ze ziet de pijn in de ogen van de andere vrouw...en voelt zich beschaamd omdat ze alleen aan de omzet dacht.
Want die is top als deze mevrouw de winkel verliet,vaak was ze jaloers op mensen die zoveel konden uitgeven.
NU ziet ze een andere kant van de vrouw...zoveel pijn..waardoor ze even van haar stuk is gebracht.

En dan weet ze het weer....de familieberichten waarbij ze een bekende naam zag staan , een paar maand geleden
De tekst die haar toen raakte....zoveel verdriet om zijn heengaan ...ook al wisten ze dit al een tijd.
Ze denkt aan haar eigen man waar ze zo van houdt , om zo iemand te moeten missen...ach heden!
En ze kijkt weer naar de vrouw...die zichzelf weer onder controle heeft, en ze voelt een diepe spijt.

Zoveel geld...zoveel goed....een huis waar alle luxe is die men zich maar kan wensen.
En zij maar verkopen om de baas te behagen...niet denkend aan het verdriet van deze vrouw,dat levert niets op
Nu ziet ze het duidelijk...deze rijke verdrietige vrouw mengt zich onder de mensen.
Omdat ze niet alleen kan zijn in haar mooie huis , omdat ze haar man zo mist , haar leven staat op z,n kop,

"Ik ben zo vrij"zegt ze tegen de vrouw"zullen we straks een kop koffie gaan drinken want zo kan ik u niet laten gaan.
Doe het maar...ik heb geen haast,mijn man is met zijn vrachtwagen aan de andere kant van het land.
De vrouw knikt ...blij om dit menselijk gebaar van iemand die ze normaal niet zo snel zag staan.
Samen gaan ze weg...haar baas wat sip kijkend...want er is geen geld in de kassa beland.

s,avonds zit de vrouw alleen in haar mooie grote huis wat zo kaal is zonder haar lieve man.
Toch is het of de kou in haar hart minder is geworden ...het gesprek met de andere vrouw heeft haar goed gedaan.
In dit huis is ze alleen....maar aan de eenzaamheid kan ze wat doen....en dat is ze ook van plan.
Het verdriet moet nog slijten...maar ze weet nu dat ze er niet alleen voor zal staan

© Copyright Nia

Ingezonden door

Nia

Geplaatst op

11-12-2012

Over dit gedicht

Ik wilde een kort gedichtje maken....maar zoals je ziet is dat niet echt gelukt. Ga nu een volgende poging wagen:)

Tags

Eenzaamheid Lieveman Verdriet Winkel