In mezelf geloven

Ik mis je
ook al ben ik bij je
Het voelt zo echt...
Je staat er ook
Ik hoor je praten
kan je bijna voelen
Al is het een schim
zichtbaar voor mij alleen
Als ik je mijn handen geef
Dan....
Dan voel ik pas
dat je er eigenlijk niet bent
Ik wil het niet geloven
Want je staat daar voor me
Ik wil de realiteit ontvluchten
Denk aan onze gesprekken
en wat je allemaal nog wou bereiken
Het is gewoon niet eerlijk
Jij bent weg...
en ik ben hier...
Ik wil met je ruilen
met alle plezier
Dit verdriet is te zwaar
telkens slik ik mijn tranen in
Jij was degene met pijn
Jij was zo sterk
Jij hebt gevochten
letterlijk tot je laatste adem
Ik moet proberen je wensen waar te maken
en te genieten zoals jij altijd deed
Maar ik vind geen begin
Kun je me wat bijsturen van daarboven
Want met zijn 2
heb ik een beetje steun
en kan ik weer...
in mezelf geloven!

© Copyright Blue rose @}---- Vicky

Ingezonden door

Blue rose @}---- Vicky

Geplaatst op

02-12-2012

Over dit gedicht

Het word alleen maar moeilijker...zoekend naar een beetje steun van..HEM

Tags

Geloven Ikmisje Steun Tranen Verdriet