Overblijfselen der Onmacht

Nachtelijk dwalen
Langs clusters van gebroken
Gedachten, zwart als pek
Zoekend naar volledigheid.

Eenzaam denken
Aan verzamelingen van zieke
Gezichten, verwrongen van pijn
Kruipend naar begrip.

Hart bevroren
Door partijen van winterse
Scheldwoorden, dodelijk als vergif
Rakend waar kan.

Hoofd verstikt
Door scholen van pestende
Handelingen, moordend als mitrailleurs
Dodend wat overgebleven was.