Jullie

Elke keer wijzen jullie mij aan.
Zeggen jullie dat ik je pijn heb aangedaan.
Ik moet altijd luisteren wat jullie zeggen.
En me bij jullie woorden bij neerleggen.
Jullie denken nooit aan mij,
enige wat jullie aan me geven is pijn.
Het maakt niet uit wat ik zeg.
Jullie zeggen wat jullie vinden en als jullie klaar zijn, lopen jullie weg.
Elke woord die jullie zeggen komt als een mes door me heen.
Jullie zijn met zen tweeën en ik? Ik ben helemaal alleen.
Ik wou dat jullie wisten hoe pijnlijk jullie woorden zijn,
want elke woord die uit jullie mond komen.. Geloof me.. die doen me zo veel pijn
Ik probeer mezelf altijd voor jullie te veranderen.
Alleen zo dat jullie me op een dag anders gaan behandelen.
Elke dag accepteer ik wat jullie me vertellen,
want jullie weten niet eens hoe erg jullie woorden me kwellen.
Houden jullie nou echt van mij?
Of vinden jullie dit echt fijn?
Jullie zeggen wel dat je van me houdt, maar ik geloof dit niet.
De enige wat jullie me geven is pijn en verdriet.
Jullie zijn perfect toch? Beter dan mij?
Jullie gooien me toch naar beneden, want dit vinden jullie zo fijn.
Zo dat je met een goed gevoel verder kunnen leven.
En ik? Ik moet dit maar elke keer gaan vergeven.
Waarom kijken jullie me toch altijd zo boos aan?!
Kunnen jullie niet eens 1 keer beseffen dat JULLIE de gene zijn die me zo veel pijn hebben aangedaan?
Ik kan niet geloven.. Jullie denken de hele tijd aan jullie zelf.
En niet eens weten dat ik gewoon hierdoor mezelf mee kwel.
En als ik voor mezelf op kom is het nog steeds niet goed?!
Ik wou dat jullie eens wisten wat je me aan doet!
Wist je dat ik huil in me eentje elke nacht?
Of denk je dat ik dit zeg vanwege lak aan aandacht?
Ik word gek van mezelf.. Waarom ben ik hier nog?
Ik ben toch harteloos, nutteloos en respectloos toch?
Maar ik zet wel een masker op en praat niet over me gevoelens, maar hoe lang zal dat duren?
Dat weet ik niet, want ik ben hier helemaal alleen.. achter de gesloten muren.

© Copyright CookiesMunchEather

Ingezonden door

CookiesMunchEather

Geplaatst op

09-11-2012

Over dit gedicht

Dit gaat voornamelijk om als ouders/familie je aanwijzen en je de schuld geven. Het doet je pijn omdat ze belangrijk voor je zijn. Dit gedicht gaat niet over mij ;)

Tags

Alleen Familie Masker Pijn Schuld Verdriet